موادی که پس از استفاده از مصالح ساختمانی و تخریب ساختمان ها بر جای می مانند در حقیقت با نام پسماندهای ساختمانی شناخته می شوند. مواد بازیافتی در ساختمان ها در حقیقت در ساختمان های نوساز و یا آن پروژه هایی که تخریب در محل صورت گرفته است وجود دارند. متداول ترین مصالحی که پس از ساخت و ساز به عنوان مواد بازیافتی در مکان ساختمان بر جای می مانند شامل مواردی همچون بتن، چوب، آسفالت، پوشش ها، ف و مقوا است. این مواد به طور معمول ۷۰ تا ۹۵ درصد از مواد دور ریخته شده در یک مکان مسی یا تجاری را تشکیل می دهند. این ها دقیقاً همان پسماندهای ساختمانی هستند.
مواد بازیافتی ساختمانی غالباً دور ریخته می شوند؛ اما در واقع کالاهایی با ارزش هستند که می توانند به صورت محصولات جدید، بازیافت شوند یا از روش های جدیدی استفاده گردد. هنگامی که این مواد به عنوان ضایعات تلقی می شوند، دفع پسماندها معمولاً به عنوان بخشی از هزینه انجام این کار باید در نظر گرفته شود. بنابراین، مدیریت بازیافت و استفاده مجدد از این مواد به عنوان گزینه های مدیریتی، مسأله ای است که در بسیاری از پروژه های ساختمانی، مهندسان از آن غافل می شوند. بازیافت می تواند به نفع محیط زیست باشد.
بازیافت مواد ساختمانی و مواد تخریب تولید شده در یک مکان ساخت و ساز اهمیت زیادی دارد. مزایای زیست محیطی بازیافت می تواند قابل توجه باشد. گزارش های کنونی نشان می دهند اگر بتن و آسفالت تولید شده در پسماندها در هر سال، بازیافت شوند، این عامل باعث می شود معادل انرژی میلیون ها گالن بنزین صرفه جویی شود. بخش عمده ای از صرفه جویی در مصرف انرژی، ناشی از کاهش مصرف منابع طبیعی مانند استخراج سنگ معدن خرد شده یا استخراج و پالایش نفت است.
ادامه مطلب
درباره این سایت